Wszystko o fretkach

PROMILEK

SYSTEMATYKA KRÓLESTWO - ZWIERZĘTA (Animalia)
TYP - STRUNOWCE (Chordata)
PODTYP - KRĘGOWCE (Vertebrata)
GROMADA - SSAKI (Mammalia)
RZĄD - DRAPIEŻNE (Carnivora)
RODZINA - ŁASICOWATE (Mustelidae)
GATUNEK - FRETKA (Mustela putorius furo)

Tchórzofretka jest łagodną, łatwą w hodowli, udomowioną, hodowlaną odmianą tchórza, również drapieżną. Pochodzi z krzyżówki tchórza z fretką. Nazw tchórzofretka i fretka obecnie najczęściej używa się zamiennie. Tchórzofretki podobne są do innych łasicowatych, szczególnie norek i kun. Mają wydłużony tułów i krótkie kończyny o ostro zakończonych i zagiętych pazurkach. Przednie łapy sprawują funkcję szufli. Głowa fretki jest stosunkowo mała i lekko spłaszczona, a pyszczek zaokrąglony. Uszy małe. Ogon w całości owłosiony i dość długi.
Futro ma ubarwione na ciemno – brązowo, biało lub kremowo. Boki ciała częściowo żółto - kremowe, ogon, nogi i brzuch czarne, głowa po bokach, przy wargach, na końcach uszu i na brodzie biała. Ma czerwone (albinos) lub czarne oczy i różowy lub czarny nos.
Włosy puchowe mają zabarwienie szare lub żółtopomarańczowe, a włosy pokrywowe czarne lub brunatne.
Zwierzę to występujące prawie w całej Europie z wyjątkiem krajów śródziemnomorskich.
Najczęściej spotkać można go na terenach lesistych, blisko osad ludzkich, gdzie ma łatwy dostęp do pokarmu. Żywi się drobnym ptactwem, owadami, ślimakami, gryzoniami, młodymi królikami i zającami, żabami, rybami, oraz ptasimi jajami. Tchórz poluje również na ptactwo łowne: kuropatwy, bażanty. Często podkrada się do osad ludzkich w poszukiwaniu łatwego posiłku. Dzięki swej zwinności, tchórz z łatwością napada na swe ofiary. Niszczy również szkodniki naturalne - myszy i szczury. Dzięki szybkości, a jednocześnie dużej ostrożności i sprytowi polowania tchórza z reguły uwieńczone są sukcesem.
Schronieniem tchórza są dziuple w drzewach, opuszczone lisie jamy, królicze nory, sterty drewna lub opuszczone budynki (szczególnie na okres zimowy, kiedy to w czasie mrozu ma zapewnione ciepłe suche schronienie).

Tchórzofretki są niestety hodowane jako zwierzęta laboratoryjne, oraz dla przemysłu futrzarskiego. Coraz częściej spotyka się je w sklepach zoologicznych i traktuje jako zwierzątka domowe.

Ojczyzną fretek jest najprawdopodobniej północna Afryka, gdzie zostały oswojone przez Egipcjan. Fretki znane były już starożytnym Egipcie, gdzie wykorzystywano je do tępienia myszy i innych szkodników w gospodarstwach rolnych, do polowań oraz tępienia króliczych plag w Australii.
Według innego źródła ojczyzną fretki jest Europa. Ta wersja wydaje mi się być bardziej prawdopodobna. Biorąc pod uwagę możliwości fizyczne fretki ciężko jest sobie ją wyobrazić pośród gorąca i suszy. Natomiast fretka jest bardzo dobrze przystosowana do życia w naszym Europejskim klimacie. Być może egipskie "niby" fretki były mangustą, która jest podobna do łasicy, a w dodatku uważana przez Egipcjan za święte zwierzę (zabijała węże).
Fretek najpierw używano do polowań na króliki w Rzymie, potem w całej Europie i nie tylko. Ze względu na swoją zwinność pasowały idealnie do zadań wymagających wchodzenia do ciasnych, podziemnych korytarzy. Przykłady użyteczności tych zwierząt możemy znaleźć w utworze sprzed 450 lat p.n.e. "Acharnejczycy" Arystofana, w średniowiecznych dziełach z 13 wieku (o używaniu fretek do polowań przez Dżingis Khana i cesarza niemieckiego Fryderyka II) itp. Z czasem miejsce tych sympatycznych futrzaków jako zwierząt domowych zajęły koty i psy, a człowiek znalazł w fretce inne walory, które zaczął wykorzystywać i wykorzystuje do chwili obecnej.
Fretki towarzyszyły również ludziom w wyprawach morskich, chroniąc zapasy ziarna przed szczurami. W późniejszym okresie fretki dotarły do Europy, a około 1875 roku do Ameryki.

Filippo

Ciekawy opis. A pochodzenie fretki rzeczywiście jest zagadką, ponieważ wiele różnych źródeł podaje przeróżne informacje na ten temat.